Obeležavanje stogodišnjice smrti kralja Petra I Karađorđevića dovelo je danas Topolu u centar pažnje celokupne srpske javnosti. Centralni događaj održan je u hramu Svetog Đorđa na Oplencu.
Svetu arhijerejsku Liturgiju i parastos služio je njegova svetost patrijarh Srpski Porfirije uz sasluženje episkopa Šumadijskog Jovana i više arhijereja Srpske pravoslavne crkve. Patrijarh Porfirije obratio se vernom narodu prigodnom besedom podsećajući na značaj, delo i istorijsku ulogu kralja Petra.
Nakon polaganja venaca na sarkofag kralja Oslobodioca, velikom broju prisutnih građana obratili su se prestolonaslednik Aleksandar Karađorđević i izaslanica predsednika Republike Aleksandra Vučića, ministarka za rad, zapošljavanje, boračka i socijalna pitanja Darija Kisić Tepavčević.
Liturgiji, parastosu i državnoj ceremoniji obeležavanja 100 godina od smrti kralja Petra I Karađorđevića pored građana prisustvovali su brojni predstavnici državnih organa, predstavnici Republike Srpske, članovi porodice Karađorđević, predstavnici diplomatskog kora i predstavnici boračkih i drugih udruženja građana.
Povodom obeležavanja godišnjice smrti, u kući kralja Petra I upriličena je postavka slika, predmeta i svega onog što budi sećanje na velikog srpskog vladara.
Petar Prvi Karađorđević, Karađorđev unuk i treći sin Perside i kneza Aleksaandra Karađorđevića, rođen je 11. jula 1844. godine.
Početkom 1868, sa svega 24 godine, u Beču je štampao svoj prevod knjige engleskog političara i filozofa Džona Stjuarta Mila “O slobodi”, sa svojim predgovorom, koji će kasnije postati njegov politički program.
Oženio se 1883. godine crnogorskom princezom Zorkom, kćerkom kneza Nikole. Sa njom je imao petoro dece, uključujići i naslednika Aleksandra. Nakon smrti oca 1885, Petar je postao glava dinastije Karađorđević. Posle Majskog prevrata i ubistva kralja Aleksandra Obrenovića 1903, izabran je za kralja Srbije. Kao kralj zalagao se za ustavno uređenje zemlje i bio je poznat po svojoj liberalnoj politici.
Prvi balkanski rat protiv Turske 1912. i Drugi – protiv Bugarske 1913. okončani su trijumfom srpske vojske pod vrhovnom komandom kralja Petra Prvog i oslobađanjem Raške oblasti, Kosova, Metohije, Makedonije i njihovim pripajanjem Srbiji.
Zbog starosti 24. juna 1914. preneo je kraljevska ovlašćenja na svog sina, prestolonaslednika Aleksandra.
Posle veličanstvenih pobeda na Ceru i Kolubari 1914. i nakon ulaska Nemačke i Bugarske u rat 1915, srpska vojska bila je prinuđena na povlačenje i napuštanje zemlje. Kralj Petar je bio zajedno sa svojim narodom i tom prilikom. Albanska golgota ostavila je velikog traga na zdravlje ostarelog kralja. On je ipak doživeo da dočeka konačnu pobedu i oslobođenje Srbije.
Pošto je bio kralj Srbije tokom perioda velikih srpskih vojnih uspeha, u srpskom narodu ostao je zapamćen kao kralj Petar Oslobodilac.
Stvaranjem Kraljevstva Srba, Hrvata i Slovenaca 1. decembra 1918. postao je kralj Srba, Hrvata i Slovenaca, što je ostao do svoje smrti 16. avgusta 1921. godine.
